در اینجا میتوانید معنی متن اول یونیت 2 کتاب inside reading سطح intro را مشاهده کنید.
علاوه بر ترجمه رایگان متن کتاب اینساید ریدینگ اینترو درس دوم ، می توانید معنی کلمات مهم و تلفظ آن ها را ببینید.
Early humans did not need clocks.
انسانهای اولیه نیازی به ساعت نداشتند.
They did not need to know the time of day.
آنها نیازی نداشتند که زمان روز را بدانند.
They woke up when the sun appeared.
با طلوع خورشید از خواب بیدار میشدند.
They hunted or fished or farmed while the sun was shining.
آنها تا زمانیکه خورشید میدرخشید شکار یا ماهیگیری میکردند و یا کشاورزی میکردند.
They ate when they were hungry and went to bed when darkness came.
وقتی گرسنه بودند غذا میخوردند و وقتی تاریک میشد به رختخواب میرفتند.
Measuring time became important when people lived in towns and cities.
سنجش زمان موقعی اهمیت پیدا کرد که مردم در شهرکها و شهرها زندگی کردند.
People needed clocks so they could work together.
مردم به ساعت نیاز داشتند تا بتوانند با هم کار کنند.
About 4,000 years ago, ancient Egyptians developed a 12-hour time system.
حدود 4000 سال پیش، مصریان باستان یک سیستم زمانی دوازده ساعته به وجود آوردند.
They divided the day into 12 hours.
آنها روز را به دوازده ساعت تقسیم کردند.
The earliest clocks used sun shadows to show the hours of the day.
در ساعتهای اولیه ازسایههای خورشید برای نشان دادن ساعات روز استفاده میشد.
A long piece of wood marked into hours.
روی یک تکه چوب بلند ساعت علامتگذاری میشدند.
A short piece of wood was put at one end of the long piece of wood.
یک تکه چوب کوتاه در یک انتهای تکه چوب بلند قرار داده میشد.
As the sun shifted across the sky, the short piece of wood created shadows on the long piece.
هنگامی که خورشید در آسمان جابجا میشد، تکه چوب کوتاه سایههایی را روی تکه (چوب) بلند میانداخت.
These shadows showed the hours.
این سایهها ساعتها را نشان میداد.
This method of showing time was useful, but not very accurate.
این روش نشاندادن زمان مفید بود، اما خیلی دقیق نبود.
Later, round sundials were developed.
بعدها ساعتهای آفتابی گرد ساختهشد.
They used sun shadows, too, but they were more accurate than the wood clocks.
آنها نیز از سایههای خورشید استفاده میکردند، اما دقیقتر از ساعتهای چوبی بودند.
Sundials could measure time on sunny days.
ساعتهای آفتابی میتوانستند زمان را در روزهای آفتابی بسنجند.
However, they did not work at night or when the sun was hidden by clouds.
اما آنها در شب یا زمانیکه خورشید پشت ابرها پنهان شده بود، کار نمیکردند.
Also, people were confused to see the time on sundials vary with the seasons.
همچنین مردم گیج میشدند وقتی میدیدند که زمان در ساعتهای آفتابی در فصلهای مختلف فرق میکند.
Over many years, different kinds of clocks were created to measure time during the day and at night.
در طول سالیان متمادی، انواع مختلفی از ساعتها برای سنجش زمان در روز و شب ساختهشدند.
Candle clocks were used in ancient China, Japan, and Iraq.
ساعتهای شمعی در چین باستان ، ژاپن و عراق استفاده میشد.
A candle holder was divided by marks into hours.
یک جا شمعی توسط علائمی به ساعات (مختلف) تقسیم میشد.
As the candle burned, the marks showed how many hours had passed.
همانطور که شمع میسوخت، علائم نشان میداد که چند ساعت گذشته است.
Greeks used water clocks made of two glass bowls.
یونانیها از ساعتهای آبی استفاده میکردند که از دو کاسه شیشهای ساخته شده بود.
The bowls were connected by a small hole.
کاسهها توسط یک سوراخ کوچک به هم متصل بودند.
The top bowl was filled with water.
کاسه بالایی پر از آب میشد.
The water slowly ran into the bottom bowl through the hole.
آب به آرامی از سوراخ به کاسه پایینی میریخت.
The bottom bowl was marked into hours that measured time.
کاسه پایین با ساعتهایی که زمان را میسنجید علامتگذاری شده بود.
Hourglasses worked in a similar way.
ساعتهای شنی نیز به همین روش کار میکردند.
The difference was that sand shifted from the top bowl into the bottom bowl.
تفاوتش این بود که شن از کاسه بالایی به کاسه پایینی میریخت.
Water clocks and hourglasses functioned very well to measure time.
ساعتهای آبی و ساعتهای شنی برای سنجیدن زمان بسیار خوب کار میکردند.
THE DEVELOPMENT OF MODERN CLOCKS
ظهور و توسعه ساعتهای مدرن (امروزی)
Soon clocks developed into wonderful art objects.
طولی نکشید که ساعتها به اشیاء هنری شگفتانگیز تبدیل شدند.
Clocks were put into beautiful wooden boxes.
ساعتها در داخل جعبههای چوبی زیبا قرار داده شدند.
The boxes were painted with flowers and birds.
جعبهها با گلها و پرندگان نقاشی شده بودند.
About 1,000 years ago, an Arab engineer added mechanical features to water clocks.
حدود 1000 سال پیش، یک مهندس عرب جنبههای مکانیکی را به ساعتهای آبی اضافه کرد.
He used the falling water to turn gears that opened doors and rang bells.
او از آب در حال سقوط برای چرخاندن چرخدندههایی استفاده کرد که درها را باز میکردند و زنگها را به صدا در میآورند.
These mechanical features gave later engineers the idea to develop mechanical clocks.
این جنبههای مکانیکی به مهندسان بعدی ایده ساخت ساعتهای مکانیکی را داد.
Mechanical clocks first appeared in China about 800 years ago.
ساعتهای مکانیکی برای اولین بار حدود 800 سال پیش در چین پدیدار شدند.
The idea spread to other places.
این ایده به جاهای دیگر گسترش یافت.
A mechanical clock had to be wound with a tool every day.
یک ساعت مکانیکی باید هر روز با ابزار کوک میشد.
It had a complex system of springs and gears inside.
سیستم پیچیدهای از فنرها و چرخ دندهها در داخل آن وجود داشت.
The gears turned a dial on the front of the clock.
چرخدندهها عقربهای را در صفحه ساعت می چرخاندند.
The earliest mechanical clocks had one dial that showed only the hour.
اولین ساعتهای مکانیکی یک عقربه داشتند که فقط ساعت را نشان میداد.
Later another dial was added to show minutes.
بعداً عقربه دیگری برای نمایش دقیقهها اضافه شد.
Most modern clocks are powered by batteries or electricity.
اکثر ساعت های مدرن (امروزی) با باتری یا برق کار میکنند.
They show hours, minutes, and seconds.
آنها ساعتها، دقیقهها و ثانیهها را نشان میدهند.
Knowing the exact time is important in our complex world.
دانستن زمان دقیق در دنیای پیچیده ما مهم و پراهمیت است.